Η πρώτη επίσημη αναφορά στη Μαστίχα ανήκει στον Ηρόδοτο. Από τα αρχαία χρόνια, Έλληνες γιατροί όπως ο Ιπποκράτης αποκαλύπτουν τα μυστικά της Μαστίχας, η οποία ταξιδεύει στην Καλχηδόνα, την Αίγυπτο και την Αραβία, ως σπάνιο δώρο της ελληνικής φύσης.
Ο αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος αναμειγνύει πρώτος Μαστίχα με κρασί και δημιουργεί το “μαστίχιον οίνον”. Οι γυναίκες της εποχής χρησιμοποιούν οδοντογλυφίδες από ξύλο Μαστιχόδεντρου σαν λευκαντικό. Η συνήθεια διατηρείται και το Μεσαίωνα.
Η Μαστίχα είναι ένα από τα ελάχιστα εξαγώγιμα προϊόντα πολυτελείας της Κωνσταντινούπολης. Η εξαγωγή της εισφέρει στα αυτοκρατορικά ταμεία 120.000 χρυσά νομίσματα.
To 1346-1566 η Γενοβέζικη Κυριαρχία συστηματοποιεί το εμπόριο Μαστίχας στη Χίο. Έτσι, η Μαστίχα Χίου ταξιδεύει και γίνεται γνωστή σε δεκάδες τόπους της Ανατολής και της Δύσης.
Τα Μαστιχοχώρια είναι αυτοδιοικούμενα και διανύουν μεγάλη άνθηση. Οι καλύτερες ποιότητες Μαστίχας που παράγονται, αποστέλλονται υποχρεωτικά από τον Εμίνη του μαστιχιού στην Κωνσταντινούπολη για τις 300 γυναίκες του χαρεμιού του Σουλτάνου.
Το "υποβρύχιο" ήταν το επίσημο κέρασμα του Πατριαρχείου, άγνωστο τότε στις εθνότητες της Πόλης αλλά και στους ελληνικούς πληθυσμούς στης επαρχίας της Μικράς Ασίας.
Χιλιάδες χρόνια μετά την αποκάλυψη του μυστικού της, η Μαστίχα συνεχίζει το ταξίδι της σε όλο τον κόσμο, ξεκινώντας πάντα από 24 χωριά της Χίου. Τα χωριά αυτά, χαρακτηρισμένα ως παραδοσιακοί ή διατηρητέοι οικισμοί, είναι ο Άγιος Γεώργιος, τα Αρμόλια, οι Βαβύλοι, η Βέσσα, το Βουνό, η Ελάτα, η Έξω Διδύμα, το Θολοποτάμι, τα Θυμιανά, η Καλαμωτή, η Καλλιμασιά, ο Καταρράκτης, το Λιθί, η Μέσα Διδύμα, τα Μεστά, το Μυρμήγκι, τα Νένητα, το Νεχώρι, οι Ολύμποι, η Παγίδα, τα Πατρικά, το Πυργί και τα Φλάτσια.
Σήμερα, στο πολυεθνικό και πολύχρωμο περιβάλλον της Ανατολικής Μεσογείου, η μαστίχα συνεχίζει το ταξίδι της στο χρόνο ενώνοντας ανθρώπους και πολιτισμούς, ανταλλάσσοντας εμπειρίες και δόγματα.